(1771-1820)
poeta i dramaturg, wybitny przedstawiciel klasycyzmu postanisławowskiego. Założyciel nieformalnego towarzystwa lit. w Warszawie (1791-94), któremu patronował O. Kopczyński. W czasie insurekcji jeden z sekretarzy T. Kościuszki. Od 1809 r. członek Tow. Przyjaciół Nauk i wyłonionego z niego Tow. Przyjaciół Ojczystego Języka, mającego dbać o poprawność języka i wzbogacanie lit. pol. przez twórczość oryginalną lub tłum. W 1818 r. przyjął stanowisko prof. lit. pol. i dyr. Liceum Krzemienieckiego.Własną koncepcję nauczania lit. przedstawił w Wykładzie sposobu, jakim dawane być mogą lekcje literatury polskiej w Krzemieńcu (ok. 1819) - uważał, że przy analizie dzieła należy ograniczyć się do problemów języka, stylu, gat. lit. i kategorii estetycznych (nie wnikać w problematykę moralną utworu). Był autorem piosenek kościuszkowskich (Pieśń ochotników krakowskich śpiewali także legioniści Dąbrowskiego) oraz wierszy okolicznościowych - najbardziej znany jest hymn na rocznicę ogłoszenia Królestwa Pol. (incip. "Boże coś Polskę"). Za najwybitniejszy dramat klasycystyczny jest uważana Barbara Radziwiłłówna (1817) - tragedia o konflikcie miłości do kobiety i poczucia obowiązku wobec ojczyzny. Dramat uczuć został przedstawiony z różnych perspektyw: króla, jego żony, senatorów. Wysoki styl, patetyczna retoryka monologu, rozmaitość środków wersyfikacyjnych budziły zachwyt widzów. Dużym uznaniem cieszył się także poemat Ziemianin, czyli Ziemiaństwo francuskie - przekład utworu J. Delille'a. F. zabrał głos w sprawie ortografii. W rozprawie Przyczyny używanej przeze mnie pisowni opowiadał się za wprowadzeniem do pol. alfabetu litery "j" w imię zgodności pisowni z wymową, czym wywołał sprzeciw Jana Śniadeckiego. Dowodem prestiżu społecznego stało się przyznanie F. tytułu honorowego członka U. Wil.
- FELIŃSKI Alojzy, (1771-1820)
- Feliński Alojzy, (1771-1820)
- Feliński Alojzy, (1771-1820)