(1904-42)
krytyk lit., poeta, publicysta, działacz polit. lewicy, współprac. z radykalnym nurtem harcerstwa, więziony w 1925 jako organizator Związku Pionierów. Aresztowany przez gestapo, rozstrzelany w egzekucji zbiorowej. Ogłaszał prace krytyczne na łamach wielu czasopism, wydał zbiory wierszy: Kłamstwa lustra (1931), Przemiany (1932), Plakaty na murze (1936); pisał też powieści (Dobra noc, Powieść o prowincji) i szkice (Przygoda własna Andrzeja). W wystąpieniach polemicznych na temat kształtu lit. postulował model realizmu wzbogaconego problemami społ. z eksponowaną funkcją wychowującą (marksistowska interpretacja lit.), co znalazło odzwierciedlenie w jego pracy Rodowód społeczny literatury polskiej (1938); zwalczał również estetyzujące i antyrealistyczne tendencje w lit. 20-lecia, czego wyrazem jest praca Dwadzieścia lat literatury polskiej 1918-1938 (1939). Ogłosił również rozprawę Uwagi nad językiem Cypriana Norwida (1930) i kilka prac z estetyki.
- FIK Ignacy, (1904-42)
- Fik Ignacy, (1904-42)