Reklama

Gojawiczyńska Pola

(Apolonia) (1896-1963)

pisarka i publicystka. Dzięki staraniom Z. Nałkowskiej w 1931 r. uzyskała stypendium lit. umożliwiające jej pracę twórczą, wtedy też współpracowała z "Gazetą Polską". Próbą debiutu była nowela Dwa fragmenty (1915) wyróżniona na konkursie "Echa Pragi", jednak właściwym lit. debiutem jest zbiór nowel Powszedni dzień (1933) i powieść Ziemia Elżbiety (1934). G. przedstawia najczęściej wynikające z własnych obserwacji i przeżyć troski i tragedie zwykłego człowieka. Uznanie i popularność przyniosła G. dylogia Dziewczęta z Nowolipek (1935) i Rajska jabłoń (1937). Kolejne pozycje to powieść Słupy ognia (1938), opowiadania Dwoje ludzi (1938) oraz powieść dla młodzieży Dom na skarpie (1938-39). Podczas wojny przez pół roku (1943) była więziona na Pawiaku, a swoje obserwacje utrwaliła w opublikowanej już po wojnie Kracie (1945). Wydała również powieść-reportaż Stolica (1946) oraz felietony, szkice i drobne utwory prozatorskie.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama