(1907-79)
eseista, prozaik, współzałoż. pisma "Żagary" (1931), w l. 1934-36 współredagował pismo inteligencji katol. "Pax". Debiutował powieścią Mądry na arenie (1935). W l. 1946-53 i od 1956 był członkiem redakcji "Tygodnika Powszechnego", od 1949 także mies. "Znak". Najbardziej znaczące jego dzieło to powieść hist. Bolesław Chrobry - cykl epicki o początkach państwowości pol., nad którym pracował od 1939 r.; wyróżniony zań m.in. nagrodą im. W. Pietrzaka (1951). Twórczość G. to także opowiadania Na drodze (1966), eseje i szkice m.in. o tematyce rel.-filoz. i hist. Gdy chcemy się modlić (1955), Poszukiwania (1960), Unoszeni historią (1971) i Świadkowie przemian (1974). Już po śmierci autora ukazały się m.in. wspomnienia Największa przygoda mego życia (1981) i moralitet W żółtej poczekalni dworcowej pod zegarem (1985).
- Gołubiew Antoni, (1907-79)
- GOŁUBIEW, Antoni (1907-79)