(1848-1919)
powieściopisarz, poeta, eseista, tłumacz. Studiował prawo w warszawskiej Szkole Głównej (1866-69). W l. 1873-90 pracował w wielu pismach, m.in. w "Kurierze Warszawskim", "Kurierze Codziennym", "Musze", "Kolcach" i "Tygodniku Współczesnym". Szczególną popularność zdobył wierszami, szkicami i felietonami o starej Warszawie (Warszawa wczorajsza, 1861). Najbardziej znaną powieścią G. były Wspomnienia niebieskiego mundurka (1904), upamiętniające szkolne lata autora. Inne to: powieści hist. Cudna mieszczka (1897) i Miecz i łokieć (1903) oraz współcz. Ciury (1901) - obraz środowiska lit. i dziennikarskiego lat 70. XIX w. Szkice lit. i obyczajowe zostały zebrane w t. Kłosy z polskiej niwy (1912) i Sylwety i miniatury literackie (1916). G. tłumaczył m.in. A. Puszkina, W. Hugo, A. de Musseta i jako pierwszy Kwiaty zła Ch. Baudelaire'a.
- Gomulicki Wiktor, pseud. Fantazy, (1848-1919)