(IBL)
instytucja nauk. utworzona w 1948 r. w Warszawie. Do jej zadań należą badania z zakresu historii i teorii literatury pol., prowadzenie i wydawanie bibliografii. W kręgu zainteresowań IBL znalazły się również problemy socjologii lit., życia lit., kultury lit. Początkowo instytut podlegał Ministerstwu Oświaty i Ministerstwu Szkolnictwa Wyższego; od 1952 r. PAN. Jego dyrektorami byli: S. Żółkiewski (1948-53), K. Wyka (1953-70), S. Urbańczyk (1970-71), Z. Goliński (1971-72), T. Skubalanka (1973-75), M. Klimowicz (1975-81), R. Górski. Radę naukową tworzą przedstawiciele uniwersytetów pol. W bogatym dorobku IBL szczególne miejsce zajmują wielotomowe opracowania bibliograficzne, m.in. Bibliografia zawartości literackiej czasopism polskich XIX i XX w. (do 1939 r.), Bibliografia literatury polskiej "Nowy Korbut", bibliografie osobowe ( J. Tuwima, G. Zapolskiej, T. Boya-Żeleńskiego, S. Wyspiańskiego, W. Broniewskiego). Ponadto w IBL powstały liczne syntezy (m.in. Historia literatury polskiej, Dzieje folklorystyki), słowniki (m.in. Słownik współczesnych pisarzy polskich, Słownik pseudonimów pisarzy polskich, Słownik języka Adama Mickiewicza, słowniki z serii Vademecum Polonisty), studia, rozprawy, monografie. IBL prowadzi działalność edytorską (seria wydawnicza Biblioteka Pisarzów Polskich), wydaje czasopisma, m.in. "Biuletyn Polonisty", "Pamiętnik Literacki", "Teksty". Biblioteka instytutu jest najbogatszym w Polsce zbiorem książek z zakresu wiedzy o literaturze, posiada także duże zbiory ikonograficzne. Prace IBL mają duże znaczenie dla rozwoju metodologii badań lit.
- instytucje literackie, organizacje kulturalne,...
- instytucje literackie, organizacje kulturalne,...
- Pamiętnik Literacki, kwartalnik poświęcony...