(1922-87)
prozaik, eseista, krytyk lit. i sztuki, tłumacz. W XII 1939 r. przedostał się na zachód Europy. W l. 1940-45 był żołnierzem armii pol. we Francji i Anglii, równocześnie studiował na Uniwersytecie St. Andrews w Szkocji oraz w Oksfordzie. Wraz z I Polską Dywizją Pancerną odbył kampanię Normandia - Belgia - Holandia. W l. 1945-51 pracował w wojskowych organizacjach międzynarodowych we Włoszech. W 1951 r. zamieszkał na stałe we Francji. Przez wiele lat pracował w paryskiej "Kulturze", a w ostatnim okresie życia w "Zeszytach Literackich". Otrzymał nagrody: im. Jurzykowskiego (1966), Kościelskich (1968; nie przyjął jej), pol. PEN Clubu (1981), im. Zygmunta Hertza (1981). Debiutował jako publicysta w "Dzienniku Żołnierza 1. Dywizji Pancernej" i miesięczniku tej dywizji "Salamandrze". Interesował się gł. malarstwem i literaturą. Zasłużony dla propagowania kultury pol. na zachodzie Europy: autor monografii J. Lebensteina, tłumacz na franc. utworów W. Gombrowicza, Cz. Miłosza i K. Wojtyły, autor antologii poezji pol. w jęz. franc. (Antologie de la posie polonaise, 1967). Wybór esejów J. Zbiegi okoliczności. O przeczytanym i przeżytym przez trzydzieści lat ukazał się w Polsce w drugim obiegu lit. w 1981 r. (rok później w Instytucie Literackim w Paryżu, nieidentyczne).