(1825-96)
pisarz, publicysta, powstaniec 1846 r., więziony i skazany na śmierć, uwolniony pod presją opinii publicznej. Po ujawnieniu współpracy z władzami austr. zmuszony do wyjazdu z kraju, odniósł sukcesy jako finansista we Francji, odznaczony Legią Honorową. Publikował od 1845 r., początkowo były to powiastki, artykuły i wiersze zamieszczane głównie w "Dzienniku Mód Paryskich". Rozgłos przyniosły mu powieści i opowiadania hist. zawarte w cyklu Ostatni z Nieczujów (t. 1-6, 1853-55). Powieści o współczesnej mu tematyce, m.in. Wnuczęta (1855) i Bajronista (1857), krytyczne wobec romant. spisków, pełne autorskich rozważań o pracy organicznej, nie znalazły uznania. K. był ostrym krytykiem H. Sienkiewicza, Trylogii przeciwstawił własne zapisy historii Abraham Kitaj (1886) i Olbrachtowi rycerze (1889). Ceniony jest jako odtwórca codziennych obyczajów stanu szlacheckiego.
- Kaczkowski Zygmunt, (1825-96)
- KACZKOWSKI, Zygmunt (1825-96)
- KACZKOWSKI, Karol (1797-1867)