(1858)
wiersz C. Norwida otwierający Vade-mecum. Podmiot lir. to poeta odcinający się od swej epoki, romantyzmu, z ironią mówiący o niej. Konstrukcja utworu została podporządkowana motywom narodzin, wędrówki i pisania. Aluzje do żywota Chrystusa służą prezentacji poety spełniającego misję. Wędrówka - symbol życia artysty - została ukształtowana na wzór Dantejskiej podróży przez piekło (wroga przestrzeń, szczerzący zęby obyczaj, martwy konwenans…). Poeta z pogardą odrzuca świat, świadomie wybiera samotność. Jego misją jest pisanie "na Babilon do Jeruzalem" - drogą okrężną, np. przez zepsutą teraźniejszość do idealnej przyszłości. Współczesność to czas władzy druku, pospiesznego, nieuważnego obcowania z literaturą. Poeta jest pewien, że zostanie w przyszłości doceniony - choć błądzi jak każdy, jest w swoich utworach szczery, autentyczny.
- wędrówka, topos mający źródło...