(1886-1957)
historyk i teoretyk literatury, edytor. Studiował filologię pol. i germańską oraz filozofię we Lwowie, Paryżu, Berlinie. Pracował jako nauczyciel gimnazjalny, równocześnie zdobywając stopnie naukowe na uniwersytecie i politechnice we Lwowie. Od 1916 r. profesor UW. W 1920 r. objął katedrę historii lit. pol. na Uniw. Lwowskim. Podczas okupacji ukrywał się na prowincji. Potem prof. KUL, UJ. Członek PAU (od 1919), PAN (od 1951), tow. naukowych Warszawy, Lwowa, Lublina, Polskiego Tow. Filozoficznego. Był jedynym historykiem lit. - członkiem PAL (od 1933). Łączył niezwykłą erudycję ze zdolnościami pisarskimi. Interesował się lit. romantyzmu, zwł. twórczością wybitnych pisarzy. Analizował utwory w kontekście biografii autorów. Głosił pogląd o autonomiczności badań lit. (Charakter i przedmiot badań literackich, 1913-14), był przeciwnikiem formalizmu w lit. (Historyczność a ponadczasowość w dziele literackim, 1936). Ogłosił wiele monografii i rozpraw monograficznych (Zygmunt Krasiński. Dzieje myśli, 1912; Juliusz Słowacki. Dzieje twórczości, 1919-27; Mickiewicz, 1934; O Krasickim i Fredrze, 1956) oraz Studia z zakresu teorii literatury (1956). Współredaktor Dzieł wszystkich Juliusza Słowackiego.
- Kleiner Juliusz, (1886-1957)
- KLEINER, Juliusz (1886-1957)
- JULIUSZ, Pochodzenia rzymskiego,...