(1876-1949)
poetka, powieściopisarka, krytyk lit.; jedna z najciekawszych indywidualności Młodej Polski. Studiowała w Cambridge (1894); l. 1903-5 spędziła za granicą. Po powrocie do kraju wzięła udział w rewolucji 1905 r. Od 1907 r. do końca życia cierpiała na chorobę psychiczną, przerywaną krótkimi okresami świadomości. Debiutanckie opowiadania, zebrane w t. Szkice (wyd. 1894), napisała mając 16 lat. Ujawniły one niepospolity talent K. i zaskakiwały - niezwykłym u tak młodej osoby - poczuciem bezsensu życia, znużenia, rozczarowania. W świecie poetki nie ma Boga ani żadnych dających oparcie ideałów. Jej zapatrzone w siebie bohaterki obsesyjnie analizują stany własnej duszy. W Biesach (1903) - jednym z najdziwniejszych utworów epoki, głęboka introspekcja ma służyć dotarciu do źródeł alienacji i jej przerwania. Jest to powieść zupełnie pozbawiona fabuły. K., stale związana z "Chimerą", drukowała w niej swoje wiersze i wnikliwe recenzje (m.in. utworów S. Żeromskiego, W. Reymonta i W. Berenta), występowała przeciw hasłu "sztuka dla sztuki". Była współautorką Forpoczt (1895) - szkicu programowego Młodej Polski. W 1895 w "Przeglądzie Poznańskim" ukazał się jej dramat Skrzywdzeni. W 1905 r. opublikowała Baśnie. Psalmodie. K. stosowała intensywne środki wyrazu, nadmiernie jaskrawe efekty - jest uważana za prekursorkę ekspresjonizmu.
J. Nałęcz" target="_self" text="Komornicka Maria, pseud. Włast,
J. Nałęcz"/>, (1876-1949)
- Komornicka Maria, pseud. Włast, J. Nałęcz, (1876-1949)
- KOMORNICKA, Maria, ps. J. Nałęcz,...
- JELLENTA, Cezary (1861-1935)