(ur. 1946)
poeta, prozaik, krytyk lit., tłumacz. Jeden z najciekawszych twórców z pokolenia Nowej Fali. Ukończył slawistykę na UJ, profesor tej uczelni. Współzałożyciel grupy lit. Teraz. Red. "Nowego Wyrazu" (1972-74) i "Pisma" (1981-92). W 1986 r. na stypendium w Berlinie Zach. Laureat nagrody im. Kościelskich, im. A. Bursy, Europejskiej Nagrody Poetyckiej. Wraz z A. Zagajewskim wydał zbiór szkiców o charakterze manifestu programowego Świat nie przedstawiony (1974). Autorzy atakują w nim współcz. twórców za ucieczkę od aktualnych problemów, twierdzą, że celem poezji jest przebudowa świata, rozbicie skostniałych układów społ. W wierszach K. demaskuje zakłamanie świata, kompromituje językowe schematy (Państwo jest najwybitniejszym poetą polskim), posługując się groteską, sarkazmem, ironią. Nie wierzy jednak w zbawczą moc poezji. W pierwszych tomikach podjął gł. tematykę społ., potem łączył ją z osobistą refleksją. Adresatem wierszy K. często jest bierny i pogodzony z losem tłum, który poeta próbuje wyrwać z marazmu. Utwory zebrał m.in. w tomach: Nastanie święto i dla leniuchów (1972), W fabrykach udajemy smutnych rewolucjonistów (1973), Zjadacze kartofli (1978), Zasadnicze trudności (1979), Hurrraaa (1982), Z nas, z nami (1985, wiersze o stanie wojennym), Inny porządek (1985, drugi obieg literatury), Wiersze z lat osiemdziesiątych (1991, wybór). K. jest także autorem wierszy dla dzieci Tyle rzeczy niezwykłych (1981), powieści Kilka chwil (1970), Stręczyciel idei (1980, obraz młodzieży z l. 70.), prac krytycznych, m.in. Od mitu do konkretu (1978), Wspólny język (1983), Światło wewnętrzne (1984). Tłumaczy lit. serbsko-chorwacką (antologia poezji chorwackiej Wewnętrzne morze, 1982, i serbskiej Tragarze zdań, 1983).
- Kornhauser Julian, (ur. 1946)
- KORNHAUSER, Julian (ur. 1946)
- JULIAN, Przekształcona forma...