(1900-62)
prozaik, dramaturg, publicysta. Po ukończeniu Wyższej Szkoły Przemysłowej pracował w przemyśle, a później w szkolnictwie zawodowym, współpracował z pismami lewicowymi, m.in. "Po prostu" i "Sygnały". Brał udział w wojnie obronnej 1939, wzięty do niewoli spędził ją w niem. obozach dla jeńców. Po wojnie podjął w kraju aktywną działalność polit., był m.in. posłem na sejm, członkiem Rady Państwa, wiceministrem kultury i sztuki. Zadebiutował jedynym tomem poezji Młoty nad światem (1928); rozgłos przyniosła mu powieść Kordian i cham (1932), krytyka kultu powstań narod. Jego kolejne utwory prozatorskie to m.in. powieści Pawie pióra (1935) i Sidła (1937) oraz opowiadania Szkice z piekła uczciwych (1963). Adaptacja sceniczna Kordiana i chama w 1935 zapoczątkowała twórczość dramaturgiczną, która po wojnie stała się podstawową formą artystycznej wypowiedzi K., przykładem jej są m.in.: Niemcy (1949), Juliusz i Ethel (1954), Pierwszy dzień wolności (1959, ekr. 1964), Śmierć gubernatora (1961), w których najnowsze wydarzenia z historii stanowią tło rozważań o wolności, władzy, wyborze i odpowiedzialności. Tematyka społ.-polit. i kult. charakteryzuje publicystykę K. wydaną w wyborze Z. Macużanki Literatura i polityka (t. 1-2, 1971).
- Kruczkowski Leon, (1900-62)
- KRUCZKOWSKI, Leon (1900-62)
- LEON, Pochodzenia łacińskiego,...