(ur. 1935)
poeta i prozaik. Współred. "Współczesności". Debiutował jako poeta. Wydał 3 tomiki wierszy: Pięciogroszówki słońca (1958), Pajac i koturn (1961), Fragmenty (1966). Początkowo kontynuował model poezji skamandryckiej (zwł. J. Iwaszkiewicza), tworzył nastrojowe, melancholijne, czasem ironiczne wiersze, w których powtarzały się motywy małych miasteczek, zaułków, przemijania. Późniejsze liryki ujawniają inspiracje poezją S. Grochowiaka, coraz silniejsze są w nich nastroje zniechęcenia, pesymizmu. Większą część twórczości K. stanowi nierówna artystycznie proza (opowiadania i powieści). Pisarz podejmuje w niej różne tematy: od wojenno-okupacyjnego (powieść Hełm z papieru, 1964; tomy opowiadań Inny człowiek, 1966; Ten drugi, 1968), przez polityczny (powieść Nazajutrz, 1963, wykorzystująca wątki autobiograficzne do ukazania przełomu październikowego), społ.-obycz. (Uśmiech porcelanowej świnki, 1984, powieść o problemach alkoholizmu), sportowy (opowiadania Życie na kibica, 1978; powieść Za metą start, 1980) po kryminalny (Koło graniaste, 1966). K. jest autorem powieści dla dzieci Wielki mecz (1978) i pozornie do młodzieży kierowanej paraboli Wakacje nad jeziorem. Charakter groteskowy mają opowiadania z t. Romans studenta albo parapsychologia (1973). Z utworów K. wyłania się przygnębiający obraz życia i człowieka, który albo godzi się na powolne przemijanie, albo podejmuje walkę.