(1898)
zbiór utworów poet. J. Kasprowicza złożony z cyklów: W ciemności schodzi moja dusza, Z wirchów i hal, Nad przepaściami, Akordy jesienne, z których wyróżnia się cykl 4 sonetów Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach. W tatrzańskim pejzażu pojawiają się symbole życia - płonąca czerwienią róża, i śmierci - próchniejąca limba. Cała sytuacja obrazująca lęki róży przytulonej do skały i spoglądającej na zwalony pień limby przypomina o przemijaniu, uświadamia bliskość śmierci. Pogodny nastrój ciszy: "O liście wiatr nie trąca", kontrastujący ze smutkiem i przeczuciami róży, sygnalizuje jej obawy, ale też i człowieka nigdy niepewnego swego losu; jest poet. pytaniem o sens bytu. Nastrojowa symboliczna liryka Kasprowicza posługuje się techniką impresjonistycznego obrazowania, co przejawia się we wrażliwości na kolory (pawiookie stawy, bladobłękitne fale, seledyn niebiosów), dźwięki (szum siklawy, świst świstaka, cichy powiew), zapachy (ziół zapachniały świeże pąki); obrazy działając na zmysły pozwalają kojarzyć ze sobą dalekie wrażenia.
- CZERWONA RÓŻA, emblemat ang. dynastii...
- róża, krzak dzikiej róży,...
- RÓŻA, Pochodzenia łacińskiego,...