(1549)
dramat M. Reja; przeróbka łac. dramatu humanisty niem. Th. Naogeorga Mercator, seu Iudicium (1540). Umierającego kupca próbuje ratować od potępienia ksiądz, spieszy też z pomocą temu śmiertelnikowi anioł pouczając, że dla zbawienia najważniejsza jest wiara. Kupiec zostaje przyjęty do nieba, natomiast nadaremnie usiłują się do niego dostać Gwardian, Ksiądz i Biskup, ich dobre uczynki okazują się daleko niewystarczające wobec wiary Kupca. Udramatyzowany traktat teologiczny Reja jest ważnym głosem w toczonych w dobie reformacji dysputach na temat wyższości wiary nad dobrymi uczynkami, a postać Kupca może oznaczać każdego człowieka. Tok poważnych wystąpień ożywia autor elementami satyryczno-parodystycznymi, za pomocą których ośmiesza nie tylko dogmaty, ale i niektóre praktyki rel.