(1909-66)
poeta, satyryk, aforysta. Przed wojną współpracownik prasy, m.in. "Dziennika Popularnego", "Lewara", "Cyrulika Warszawskiego" i "Szpilek". Od 1945 r. współredagował "Szpilki", w których publikował do końca życia. W l. 1946-50 attach prasowy w Wiedniu, potem w Izraelu, skąd powrócił w 1952. Jego twórczość to liryka, satyra i fraszki oraz najbardziej popularna aforystyka. Przykładem pierwszego nurtu są m.in. pozycje Notatnik polowy. Poezja z lat wojny (1946), Rękopis jerozolimski (1956), Kpię i pytam o drogę (1958), Do Abla i Kaina (1961), Poema gotowe do skoku (1964). Utwory satyr. i fraszki to m.in. Spacer cynika (1946), Życie jest fraszką (1948), List gończy (1963), Fraszkobrania (1966). Sławę przyniosła autorowi twórczość aforystyczna, najbardziej oryginalna część dorobku. Zbiory Myśli nieuczesane (1957) i Myśli nieuczesane nowe (1964) prezentują przykłady obserwacji psychol. i obycz. oraz żartobliwych aluzji w formie epigramatycznie zwięzłej, odznaczającej się wyszukaną kompozycją składni. Twórczość aforystyczna L. tłumaczona jest na wiele języków.
- JERZY, Pochodzenia łacińskiego,...