(1866-1933)
poeta, prozaik, tłumacz. Studiował prawo na UW. Był związany z "Chimerą". Po I wojnie śwatowej pracował w MSW jako cenzor filmowy. Autor wierszy lir. i satyr., nowel, powieści. W dziejach lit. zapisał się jako odnowiciel martwego już gat. - bajki (Bajki, 1902; Zwierzyniec, 1912; Bajki o zwierzętach, 1916). Surowo oceniający człowieka, nie wierzący w jego zmianę, atakował ludzkie wygodnictwo, egoizm, chciwość, obłudę, snobizm. Zrezygnował z natrętnego dydaktyzmu i moralizatorstwa - jego bajki były zapisem refleksji nad światem. Dowcipne, ironiczne, napisane prostym, niemal kolokwialnym językiem, wolnym od młodopolskiej maniery stylem, cieszyły się sporą poczytnością. Po znakomitych Bajkach wydał L. wiele słabych utworów. Wyjątkiem była Ofiara królewny (1906) - powieść fantastyczna, wyraz walki o niepodporządkowywanie sztuki celom utylitarnym. Epikę L. reprezentują także Kamień filozoficzny (1911) i Prawo mężczyzny (1922). Utwory liryczne zebrał poeta w tomach Nowenna, czyli dziewięćdziesiąt dziewięć dytyrambów o szczęściu (1906), Prawo własności (1909), Baśń o prawdzie (1910) i Czyn (1911), Jasełka (1911). L. przeł. m.in. powieści J. Conrada i Złotą rybkę A. Puszkina.