(ur. 1945)
prozaik zainteresowany śledzeniem awansu społ. wieśniaków, bohater jego powieści to często nieokrzesany wychodźca ze wsi, który w mieście szuka łatwego życia. Takie nastawienie do świata wiodło do upadku uznawanych wartości, często rozpadu więzi międzyludzkich. Dla uwiarygodnienia postaci Ł. sięga do języka mówionego, w obrazowaniu posługuje się parodią, groteską, czasem pastiszem. Kolejno ukazały się powieści: Chłopacka wysokość (1972), Pantokrator (1979), Sceny myśliwskie z Dolnego Śląska (1985), Paulo Apostolo Mart. (1986), Statek na Hel (1988).