(ur. 1953)
poeta, krytyk lit., eseista. Reprezentant pokolenia "bruLionu". Studiował filologię pol. na UJ; od 1979 r. pracownik nauk. tej uczelni. Członek grupy poet. Babel (1971- 74). Aktor krakowskiego teatru KTO (1977-80). Swoje teksty drukował w "Literaturze", "Tygodniku Powszechnym", "Znaku", "Piśmie". Założyciel i red. naczelny periodyku "NaGłos". Autor stałego felietonu w krakowskim dodatku "Gazety Wyborczej" (1993- 96). Debiutował w pismach lit. w 1977 r. Jego poezja jest zaliczana do nurtu metafizyczno-rel. Wiersze (zwł. z l. 80.) mają charakter katastroficzny, mówią o nieuchronnej zagładzie Polski - wyniku jej dziejowej sytuacji. M. formułuje jednak nakaz heroicznej wierności przegranej sprawie ("Pokochać to, co skazane"). Punktem wyjścia do refleksji poet. w jego lirykach jest konkretna sytuacja, przy czym najważniejszy staje się stosunek podmiotu mówiącego do niej. Stąd emocjonalność stylu utworów, ujawniająca się m.in. w częstym stosowaniu przerzutni. Swoje wiersze zebrał M. w tomach: Wiersze (1980), Taka wolność (1980), Wspólne powietrze (1981), Zagłada świętego miasta (1986), Zmęczenie (1988), Światło (1994).
- Maj Bronisław, (ur. 1953)
- BRONISŁAW, Pochodzenia słowiańskiego,...