(1911-83)
powieściopisarka hist. Studiowała historię w KUL. Okupację przeżyła w Warszawie, pracowała w tajnym szkolnictwie. Członek AK, walczyła w powstaniu warszawskim. Po wojnie związana z ruchem katol. W l. 1945-53 współprac., od 1956 r. współred. "Tygodnika Powszechnego". W latach 1946-56 członek zespołu redakcyjnego, 1957-73 red. naczelny mies. "Znak". Debiutowała powieścią o młodym Platonie Wiosna grecka (1933). W jej pisarstwie ujawniły się rozległe zainteresowania hist.: od antyku (Opowieści o siedmiu mędrcach, 1959), przez średniowiecze (Kamienie wołać będą, 1946; Przemija postać świata, 1954), XVII w. (Panowie Leszczyńscy, 1961) po XIX w. (Apokryf rodzinny, 1965 - esej określający rodowód inteligencji). Wydała też z rękopisów Listy staropolskie z epoki Wazów (1959). Była autorką powieści biograficznej o Norwidzie Żniwo na sierpie (1947) oraz zbiorów opowiadań Stanica. Opowieści rzymskie (1949) i Sir Tomasz More odmawia (1956). Krytyczna wobec sienkiewiczowskiej tradycji w ujmowaniu historii, eksponowała w powieściach stronę dokumentalną kosztem fikcji. Chętnie posługiwała się formą listu lub pamiętnika. W przeszłości szukała objaśnienia teraźniejszości. Proces dziejowy pojmowała jako rozwój idei, kierowany wolą Opatrzności. Wielkość człowieka widziała w tym, że choć nie decyduje on o dziejach świata, choć przemija, pozostawia po sobie trwałe dzieła (wyróżniona nagrodą im. Pietrzaka powieść Kamienie wołać będą - o budowie katedry w Beauvais).
- Malewska Hanna, (1911-83)
- MALEWSKA, Hanna (1911-83)
- HANNA, Odmiana imienia -> Anna.(...)