(1910-88)
teoretyk lit., edytor. Studiowała filologię pol. w Wilnie. Studia uzupełniała po II wojnie światowej w Pradze. W 1954-68 prof. UW, od 1954 r. prof. Instytutu Badań Literackich PAN, w którym kierowała działem historii pol. jęz. artystycznego, a w 1957-69 była zastępcą dyrektora do spraw naukowych. Wiceprezes Polskiego Tow. Semiotycznego. Współpracowała z licznymi czasopismami, m.in. z "Pamiętnikiem Literackim", "Ruchem Literackim", "Rocznikiem Literackim", "Tekstami". Interesowała się gł. problemami języka literatury, poetyki i semiotyki. Rzeczniczka strukturalizmu jako metody badawczej. Wraz z W. Górnym opublikowała antologię Praska szkoła strukturalna 1926-48 (1965). Orientacja lingwistyczna jest widoczna także w pracach z poetyki (Poetyka teoretyczna. Zagadnienia języka, 1974) i wersologii (O sztuce czytania wierszy, 1964). M. zajmowała się także stylistyką (O stylistyce utworów mówionych, 1972; Mickiewicz a tradycje stylistyczne, 1955), zwł. kwestiami spójności tekstu (Spójność tekstu a postawa odbiorcy, 1971). Jest autorką podręcznika Poetyka opisowa (1949). Pośmiertnie ukazały się jej Studia i rozprawy (1993). M. była red. prac zbiorowych (m.in. Słownik polszczyzny XVI wieku, Poetyka. Zarys encyklopedyczny, Język i poezja), red. naukowym serii Biblioteka Pisarzów Polskich oraz red. naczelnym wydania dzieł wszystkich J. Kochanowskiego.
- Mayenowa Maria Renata, (1910-88)
- MAYENOWA, Maria Renata (1910-88)...