(Pieśń XX z księgi I)
biesiadno-filoz. pieśń J.Kochanowskiego. W I części obraz idealnej zabawy, podczas której nie zważa się na różnice stanu czy konwenanse. Podmiot mówiący - poeta zachowuje wobec siebie żartobliwy dystans. I wers odwołuje się do Horacjańskiego hasła: "Słodko jest szaleć w odpowiednim miejscu i czasie" (Oda XII z ks. IV). Obraz biesiady przechodzi w II części utworu w epikurejską refleksję nad życiem, wynikającą z poczucia zdeterminowania ludzkiego losu i bezradności człowieka wobec niego. Podobnie jak w innych pieśniach łączy tu Kochanowski filozofię staroż. ze światopoglądem katol. (Bóg "obmyśla" ludzkie życie). Filoz. przesłanie wiersza przybiera postać sentencji: "Dziś bądź wesół, dziś użyj biesiady, o przyszłym życiu niechaj próżnej rady".