(1862-63)
wiersz z Vademecum C. Norwida. Dzieli się na 2 skontrastowane ze sobą części: I opisuje odbyte odwiedziny w mieszkaniu nędzarza (czas przeszły dokonany), II - hipotetyczną wizytę w salonie Baronowej (czas przyszły dokonany). Dokonany aspekt czasowników w cz. II sygnalizuje prawdopodobieństwo hipotezy. I część ma charakter sprawozdania, II została napisana stylem ironicznym. Przełamanie 4. wersu w IV strofie to przykład Norwidowskiej techniki przemilczeń. Niepełny 5. wers jest początkiem opisu reakcji salonu na dające się łatwo przewidzieć słowa narratora (opowiedziałby o widzianych wcześniej nędzy i cierpieniu). Salon nie chce wiedzieć o świecie biedaków - odrzuca, przekręca słowa narratora, który rezygnuje z wizyty, zachowa pełne rezygnacji milczenie. Pojawiający się w I części symbol krzyża pozwala interpretować nędzę i cierpienie w kategoriach ofiary i odkupienia (może również Baronowej?). Tytuł wiersza odzwierciedla uczucia mówiącego: cierpienie, przygnębienie, wahania, gorycz. Współgra z nimi nieregularna wersyfikacja utworu. Wg J. W. Gomulickiego N. mają związek z rzeczywistą wizytą poety w domu biednej, opuszczonej przez wszystkich emigrantki, pani Glaubrecht.
- nerwy, włókna nerwowe otoczone...
- NERWY, nervi
- CZASZKOWE NERWY, nerwy mózgowe