Reklama

Nienasycenie

(1930)

katastroficzna powieść S. I. Witkiewicza, złożona z 2 części: Przebudzenie i Obłęd. Losy młodego bohatera Genezypa Kapena, jego dojrzewanie emocjonalne i intelektualne zostają ukazane na tle zagłady dotychczasowej formacji kulturowej. Akcja powieści rozgrywa się w 1999 r. w Polsce - ostatnim bastionie indywidualizmu (cała Europa ogarnięta przez umiarkowany komunizm). Wobec inwazji komunistycznych Chin, będących ucieleśnieniem całkowicie zmechanizowanej cywilizacji, ostatnią nadzieją jest "generalny kwatermistrz" Kocmołuchowicz (stylizowany na J. Piłsudskiego). Tytułowe "nienasycenie" jest synonimem niepokoju metafizycznego, płynącego z uświadomienia sobie przez bohaterów własnej odrębności, a w konsekwencji nieskończonej samotności. Niedająca się powstrzymać inwazja Chińczyków (znajdują pomoc w tabletkach Murti-Binga, które godzą prawdę z kłamstwem, a ludzi z najbardziej absurdalną koniecznością) sprawia, że szarość pokrywa świat, poddają się ostatni obrońcy indywidualizmu (Genezyp zostaje wzorowym oficerem, Kocmołuchowicz rezygnuje z walki i zostaje ścięty). Znika świat namiętności i intelektualnych niepokojów, a wraz z nim ginie prawdziwa sztuka. Katastroficzna wizja kończy się obrazem ludzi przyzwyczajających się do nowej sytuacji, "bo gorszych bydląt nad ludzi nie ma w całym wszechświecie". Tworząc powieść-ostrzeżenie, Witkacy posłużył się ironią, groteską, błazenadą - groza nadchodzącej przyszłości staje się szczególnie wyrazista.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama