poemat B. Leśmiana z t. Napój cienisty (1936). Bohater o znaczącym nazwisku kreuje własny świat: mniej uchwytny niż rzeczywisty, ale nie mniej ważny. Ten świat rządzi się własnymi prawami, żyje bardzo intensywnie, "zaludniają" go zjawy, zmory i widma. Dlatego p. B. broni przed Bogiem swego dzieła powtarzając, że jest "jego". Wg Leśmianowskiej koncepcji istnieją więc dwa światy: bytu obiektywnego i indywidualnej kreacji. Charakter krainy p. B. oddaje specyficzny język ( leśmianizmy): zmory "zmorują", widma się "bylejaczą", a ogród ktoś "roznicestwił liściasto".
- animizacja, (łac. animare = ożywiać)...
- Leśmian Bolesław, właśc. Lesman, pseud. Felicjan Kostrzycki, Jerzy Ziembłowski, (1878-1937)