(ur. 1953)
poeta, publicysta. Ukończył polonistykę na UJ. W l. 1977-79 działacz krakowskiego Studenckiego Komitetu Samoobrony. Współzałożyciel i red. wydawnictw z drugiego obiegu (Krakowskiej Oficyny Studenckiej i ABC). Pracownik Zarządu Regionu NSZZ "Solidarność" Małopolska. Internowany w okresie stanu wojennego. Red. "Arki" i "Czasu Krakowskiego" (od 1990). Laureat nagrody Fundacji im. Kościelskich. Tworzy poezję zaangażowaną w swój czas. Własny program poet. określił w sformułowaniu: "z czułością i bólem trzeba stwarzać świat". Ważne jest dla niego określenie miejsca poezji i zadań poety we współcz. świecie (wiersze Wyprzedzaj, poeto i Przesłanie pana X, będące dialogiem z utworami J. Kornhausera i Z. Herberta). Twórczość P. wyrasta z Nowej Fali (zwł. A. Zagajewskiego) - składają się na nią wiersze niemal ascetyczne, pozbawione nadmiernej metaforyki. Jednak w poezji P. fakt, konkret nabierają dodatkowych znaczeń, stają się punktem wyjścia do refleksji. Poeta chętnie sięga po symbolikę bibl. i chrześc., by opisać ludzkie cierpienie w niedającej się zaakceptować rzeczywistości (akcenty katastroficzne). Krytyka zalicza twórczość P. do nurtu metafizyczno-etycznego. Po debiucie w "Zapisie" (1978) opublikował 5 tomów wierszy: To nie jest poezja (1980) - wyd. w drugim obiegu pt. Oddychaj głęboko (1981), Ogień. Z notatek 1982-83 (1983), Wiersze 1977-84 (Londyn 1986), Drzewa (1987), Elegie z Tymowskich Gór (1990).
- Polkowski Jan, (ur. 1953)
- POLKOWSKI, Jan (ur. 1953)
- POLKOWSKIE, miejscowość w , powiat...