(1922-98)
prozaik, publicysta, korespondent frontowy, redaktor czasopism wojskowych, po 1945 r. oficer Gł. Zarządu Polit. WP. Tematyka całej jego twórczości ma związek z wojskiem, wojną lub pojedynczymi bitwami, mimo tego charakteryzują ją walory przygodowe lub baśniowe, często nadmierny patos. Debiutował peanem na cześć ustroju Na młodych skrzydłach (1950), potyczkę na Przyczółku Magnuszewskim zamienił w swojej monografii w potężne Studzianki (1966), mocno zaznaczony element przygody i sensacji zaważył na popularności powieści Czterej pancerni i pies (t. 1-3, 1964-70), wręcz ogromny sukces odniosła jej wersja telewizyjna. Inne powieści P. to: Wezwany (1968), Znużony (1974), Zawzięty (1976), Wszyscy i nikt (1977), Kto za? (1978), Leonarda i jej synowie (1980), Rozdroża, zasieki (1980). Opublikował ponadto tom anegdot Ze 101 frontowych nocy (1961) i szkice publicyst.
- Przymanowski Janusz, (1922-98)
- PRZYMANOWSKI, Janusz (1922-98)
- JANUSZ, Jedna z form imienia...