(1873-1921)
dramaturg i prozaik; pochodził ze spolszczonej rodziny niem., pisał równolegle w obydwu językach. Od 1884 r. mieszkał w Wiedniu i na tamtejszym uniwersytecie otrzymał doktorat praw, często bywał w kraju (najchętniej w Zakopanem), w 1919 r. zadeklarował pol. obywatelstwo. W l. 1904-20 wystawił w Wiedniu 11 sztuk, zamieszczał recenzje teatr. w wielu czasopismach austr. i niem. Jako pisarz pol. debiutował na łamach "Czasu" nowelą Lulu, po polsku wydał też zbiory modernistycznych nowel: Przebudzenie (1905), Nowele (1907), W obcym mieście (1912), Powrót (1915). W obu językach wyszły 4 powieści: Duchy w mieście (1921), Między nocą a brzaskiem (1921) oraz autobiograficzna Drzwi zamknięte (1922) i Most (1926). R. jest znany głównie jako autor dramatów, debiutował sztuką Sąsiadki (1902), następnie powstały m.in. W małym domku (1904), Głupi Jakub (1912), Wilki w nocy (1913), Don Juan (1913), w których na uwagę zasługują głęboka znajomość psychiki, intuicja i precyzyjna konstrukcja łącząca poet. ironię z symbolistyczną nastrojowością. W 1911 R. ogłosił swój programowy artykuł Komedia, w którym podkreślał, że zadaniem dramatu jest ukazanie "barwnego chaosu" życia, czyli mieszanki wzniosłości i śmieszności, i tej zasady zawsze przestrzegał.