Jarosław Marek (ur. 1935)
syn Władysława, poeta, dramaturg, prozaik, badacz literatury (prof. Inst. Badań Lit. PAN); debiut 1957 tomem wierszy Konwencje; 1967 zbiór esejów o charakterze manifestu artystycznego Czym jest klasycyzm? Manifesty poetyckie; tomy poezji Człowiek z głową jastrzębia, Metafizyka, Co to jest drozd?, Thema regium, Ulica Mandelsztama, Mogiła Ordona i inne wiersze z lat 1979 - 1984, Moje dzieło pośmiertne, Znak niejasny, baśń półżywa; jako poeta nawiązuje do Th.S. Eliota (neoklasycyzm, ponowne wykorzystywanie dawnych wątków, form, stylów, tematyka egzystencjalna); jako dramaturg chętnie sięga po formę stylizowanego wiersza, m.in. w utworach nawiązujących do wzorów komedii romantycznej (Ułani, Dwór nad Narwią); autor szkiców o charakterze intelektualnej prowokacji (Aleksander Fredro jest w złym humorze, Juliusz Słowacki pyta o godzinę), czteroksiągu o Mickiewiczu Jak bajeczne żurawie, pracy Leśmian. Encyklopedia, powieści politycznej Rozmowy polskie latem 1983 roku, książki o zagładzie Żydów w warszawskim getcie Umschlagplatz; 2003 Nagroda Nike za tom wierszy Zachód słońca w Milanówku.
- RYMKIEWICZ, Aleksander (1913-83)
- RYMKIEWICZ, Bronisław (1843-1917)...
- RYMKIEWICZ, Franciszek Ksawery, ps.(...)