(1892-1942)
prozaik, krytyk lit., grafik. Poza kilkoma krótkimi wyjazdami całe życie spędził w rodzinnym Drohobyczu. Studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej (1910-13) i przez kilka miesięcy malarstwo w wiedeńskiej ASP. Od 1924 r. pracował jako nauczyciel rysunku w gimnazjum. Wprowadzony przez Z. Nałkowską do grupy lit. Przedmieście, nie angażował się w jej prace. W 1938 r. otrzymał Złoty Wawrzyn PAL. Po zajęciu Drohobycza przesiedlony przez Niemców do getta, zginął zastrzelony na ulicy przez gestapowca Gnthera. Debiutancki tom opowiadań Sklepy cynamonowe (1934) został b. dobrze przyjęty przez krytykę. S. pozostawił jeszcze Sanatorium Pod Klepsydrą (1937, ekr. W. Has, 1973), ok. 100 listów, eseje krytyczno-lit. i fragm. prozy. Wszystkie utwory są oparte na elementach biografii autora, pojawiają się w nich te same postacie (ojciec, Adela, matka). Świat prozy S. ulega mitologizacji przez podporządkowanie go spojrzeniu dziecka i konwencji onirycznej. Jego jedynym kreatorem jest pisarz (zatarcie granicy między rzeczą a słowem). Pierwsza powojenna edycja utworów S. (1957) utrwaliła powszechne przekonanie o ważnym miejscu pisarza w lit. pol. Sukces odniosły także przekłady na jęz. franc., ang., niem., czes., serbsko-chorwacki, duński, węg., hiszp. Interesujące grafiki S. wyraźnie korespondują z jego twórczością lit.
- Schulz Bruno, (1892-1942)
- BRUNO, Imię Bruno znaczyło...
- BRUNO, Pochodzenia staroniemieckiego,...