(ur. 1934)
poeta, dramaturg, eseista, tłumacz. Urodził się na Polesiu. L. 1940-42 przeżył w ZSRR, potem przez Bliski Wschód dotarł do Indii. W 1948 r. zamieszkał w Londynie, tu ukończył studia techniczne. Członek londyńskiej grupy Kontynenty, współredaktor pisma "Merkuriusz Polski" skupiającego młodych poetów opowiadających się za współpracą z krajem. Od 1957 r. utrzymywał kontakt z prasą w Polsce, w 1958 r. wydał w Warszawie pierwszy tom wierszy Wiozę swój czas na ośle. W 1959 r. wrócił na stałe do Polski. W l. 1960-67 współredaktor "Współczesności", po 1963 r. kierownik lit. teatrów warszawskich: Klasycznego, Powszechnego i Narodowego. Laureat nagrody im. Pietrzaka (1977 r.). Od 1991 r. ambasador RP w Danii. Teoretyk i propagator współcz. neoklasycyzmu (wzór: T. S. Eliot). W kultywowaniu tradycji widzi szansę na odnalezienie wartości decydujących o tożsamości kultury europ. Jako poeta wymaga odbiorcy oczytanego: chętnie sięga do tradycji bibl., średniow. i barokowej (zwł. do ang. "poetów metafizycznych"), posługuje się stylizacją i aluzją, bohaterami czyni pojęcia abstrakcyjne. Po tomie debiutanckim wydał: Zdjęcie z koła (1960), Ucieczkę z Egiptu (1964), Wiersze dawne i nowe (1974). Rozgłos zyskał S. dramatami: Pasja doktora Fausta i Potępienie doktora Fausta (1971, dialog racji duchowych i intelektualnych zakończony samobójstwem bohatera), wielokrotnie wystawiany Polonez (1979, ponury obraz Polski w przededniu rozbioru), Słuchaj Izraelu (1989, obraz getta warszawskiego i tragicznej postaci Adama Czerniakowa). Na twórczość prozatorską S. składają się przede wszystkim eseje: W pierwszej i trzeciej osobie (1967, o poezji pol. i ang.), Szekspir dzisiaj (1971) oraz LSD (1980, studium świadomości, relacja z seansu narkotycznego). Ważną częścią twórczości S. są tłumaczenia (sonety i dramaty Szekspira, dramaty Marlowe'a, Śmierć i miłość. Mała antologia poezji według tekstów angielskich mistrzów, przyjaciół, rywali, wrogów i naśladowców Johna Donne'a, 1963; Poeci metafizyczni, 1981, i in.). S. jest także autorem libretta do dramatu muzycznego T. Bairda Jutro wg noweli J. Conrada.