(1908-67)
poeta, tłumacz. Mąż A. Kamieńskiej. Studiował filologię pol. na Uniw. Lwowskim i UW. Wojnę przeżył w ZSRR, w 1946 r. wrócił do Polski. Początkowo mieszkał w Łodzi, od 1950 r. w Warszawie. Prowadził dział recenzji poet. w "Twórczości". Przed wojną należał do kręgu J. Czechowicza. Wydał tom liryków Wiersze stepowe (1938). Po wojnie ukazały się m.in.: Doświadczenie (1953), Karuzela (1957), Zielone ptaki (1958), Dialogi naiwne (1960), Zstąpienie do krateru (1963), Źrenice piasku (1966), Anna (1967); pośmiertnie Ugory (1969), Poezje wybrane (1969). Ś. pozostał wierny swojej poetyce. Pisał refleksyjno-nastrojowe wiersze, w których wracał nostalgiczny pejzaż rodzinnej Ukrainy. Wspomnienia o poetach z kręgu Czechowicza zawarł w zbiorze esejów Przyjaźnie i animozje (1965). Chcąc utrwalić pamięć o nich Ś. opracował pośmiertne wybory wierszy Z. Ginczanki (1953), W. Weintrauba (1953), J. Czechowicza (1955), L. Piwowara. Wraz z A. Kamieńską przygotował tom wspomnień o S. Piętaku Poeta ziemi rodzinnej (1970). Był współautorem 2 antologii: Polska poezja satyryczna 1914-49 (1950) i Oj, lesie, lesie zielony (1956) - wybór bułg. pieśni lud. (nagroda bułg. PEN Clubu). Tłumaczył lit. ros., m.in. Chlebnikowa, Lermontowa, Gorkiego. Po śmierci Ś. ukazały się przygotowane przez Kamieńską: tom esejów Pracowite zdziwienia (1967) oraz poezje i wspomnienia Narodziny słowa (1979).