(1899-1968)
poeta, prozaik, komediopisarz, krytyk lit. i filmowy, scenarzysta, tłumacz. Współtwórca grupy futurystów w Warszawie, współautor jednodniówek i manifestów futurystycznych z l. 1920-21: To są niebieskie pięty, które trzeba pomalować, Gga, Nieśmiertelny tom futuryz (z A. Watem) i Nuż w bżuhu (z B. Jasieńskim). Współred. "Nowej Sztuki" (1921-22). W czasie wojny aresztowany w ZSRR. W 1942 r. wstąpił do armii pol. i z nią przeszedł na Bliski Wschód. Do 1948 r. przebywał w Palestynie, po powrocie do Polski zamieszkał w Warszawie. W pierwszych zbiorach wierszy dał wyraz ekstatycznemu upojeniu życiem (Futuryzje, 1919), kultowi biologizmu i niezależności (Nagi człowiek w śródmieściu, 1919). Bunt przeciw konwencjom łączył z kpiarstwem, żartobliwą zabawą. Eksperymentując z jęz. poezji, wykorzystywał jego walory brzmieniowe, szukał sposobu bezpośredniego wyznania uczuć ( Słońce w brzuchu, Romans w Peru). Potem zwrócił się ku problemom społ., proponując radykalne sposoby ich rozwiązania w t. Ziemia na lewo (1924), Anielski cham (1924), Bieg do bieguna (1927), Piłsudski (1934). W Palestynie powstała Uczta w czasie dżumy. Rzecz o r. 1939. Późna twórczość S. to gł. liryki opisowo-refleksyjne o tradycyjnej formie (np. Wiersze i poematy, 1956). S. był także autorem scenariuszy filmowych (ok. 30), powieści (m.in. Namiętny pielgrzym, 1933), poematu scenicznego Historia o żołnierzu i diable (1943), opowiadań (np. Zabawa w piekło, 1959), komedii, utworów dla dzieci oraz licznych szkiców o lit. (zbiory Poezja zbuntowana, 1964; Legendy naszych dni, 1969) i monografii Bruno Jasieński (1969). Tłumaczył gł. lit. franc. i ros.
- Stern Anatol, (1899-1968)
- ANATOL, Pochodzenia greckiego,...
- STERN, Anatol (1899-1968)