(1921-44)
poeta, prozaik, publicysta. W czasie wojny studiował polonistykę i prawo na konspiracyjnym UW. Należał do AK, ukończył tajną podchorążówkę. Członek grupy "Sztuka i Naród", zaangażowany w dyskusję nad koncepcją współcz. literatury. Aresztowany podczas akcji składania kwiatów pod pomnikiem Kopernika, kilka miesięcy spędził na Pawiaku. Zginął w powstaniu warszawskim, spoczywa w kwaterze powstańczej na Powązkach. W konkursie "Sztuki i Narodu" otrzymał nagrodę za wiersz Ród Anhellich. Deklarował w nim niechęć do tematyki martyrologicznej, poezją chciał służyć walce o lepszy świat. Inspirowała go mitologia romant. (prometeizm i mesjanizm), ale styl kształtował pod wpływem awangardy krakowskiej. W jedynym wydanym tomiku Okno (1943) pisał o doświadczeniach i przeżyciach wojennych: stałym obcowaniu ze śmiercią (O śmierci), pobycie na Pawiaku (Okno), utracie bliskich (Powrót ojca). Dbał o autentyczność wypowiedzi, np. opisując celę z perspektywy ofiar (Okno) czy przetwarzając poetycko autentyczne zdarzenia. Często posługiwał się kontrastem, np. heroizmu i banalności życia (O wojnie). Ocalało również trochę wierszy i prozy poet., ujawniającej bogatą wyobraźnię twórcy (dostrzegano w niej powinowactwa z twórczością A. Rimbauda).