(ur. 1905)
historyk lit., teatrolog, eseista. W l. 1934-39 prof. Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie, red. "Teatru" (1936-39) i "Sceny Polskiej" (1936-38), od 1939 członek korespondent Komisji Historii Literatury Polskiej AU. W czasie II wojny światowej żołnierz sił zbrojnych na Zachodzie, pozostał na emigracji w Londynie, gdzie był wykładowcą Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie. W l. 1939-49 wydawał tyg. "Polska Walcząca"; stały współpracownik londyńskiego emigracyjnego tygodnika "Wiadomości" i paryskiej "Kultury" oraz znanego wydawnictwa "Encyclopedia Britannica". Znaczącą pozycją we wczesnej twórczości T. jest Rodowód poetycki Ryszarda Berwińskiego (1937), prace teatrologiczne to m.in. Teatr amatorski (1951), Pani Helena (1962), Stanisław Wyspiański (1983). Dociekania z zakresu problematyki osobowości twórczej zawarł w tomie Krytyka personalistyczna (1957). Twórczość eseistyczną zebrał m.in. w pozycjach Paryż (1952), Ludzie, książki i kulisy (1960), Rzeczy teatralne (1984), Szukanie równowagi (1985). Wydał m.in. Ostatnie utwory M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej (1956), współautor pracy zbiorowej Straty kultury polskiej 1939-44 (t. 1-2, 1945), autor Literatury polskiej na obczyźnie 1940-1960 (t. 1-2, 1964-65) oraz opracowań z zakresu publicystyki polit. Polska a Zachód. Próba syntezy (1947).
- Terlecki Tymon, (ur. 1905)
- TERLECKI, Tymon (1905-2000)
- TERLECKI, Cyryl (?-1607)