heroiczny epos W. Potockiego o przebiegu przygotowań i bitwy pod Chocimiem w 1621 r. Wyd. w 1850 r. pt. Wojna chocimska. Autor ograniczył fikcję lit. (psychologia postaci i wypowiedzi), zachował autentyzm wydarzeń i epizodów - korzystał z dziennika Jakuba Sobieskiego (ojca Jana III), uczestnika bitwy. Poemat ma układ diariuszowy: 10 części opisuje dzień po dniu wydarzenia w porządku chronologicznym. Poprzedza je tekst o historii dziejów pol.-tureckich. Epos zaczyna się typowo barokową, patetyczną inwokacją, napisaną skomplikowanym stylem, łączącą tradycje antyczne z chrześc. Jest w utworze głęboka wiara w dziejową misję Sarmatów, ale i świadomość ich wad. Idealny Sarmata, hetman K. Chodkiewicz łączy prostotę i surowość z cnotami rycerskimi i oddaniem ojczyźnie. Jego mowy, zagrzewające żołnierzy do walki, naprawdę skierowane są do czytelników. Próbują poruszyć ich sumienie, sprawić, by zechcieli dorównać przodkom. Jęz. poematu jest na zmianę prosty i wyszukany. Styl charakteryzuje się emocjonalnością i dygresyjnością. Do najlepszych fragm. eposu należą plastyczne, często brutalne opisy bitew. T. w. ch. jest uważana za szczytowe osiągnięcie lit. sarmackiego baroku.
- POTOCKI, Wacław (1621-96)
- Potocki Wacław, (1621-96)
- Potocki Wacław, (1621-96)