(ur. 1930)
krytyk lit., tłumacz, poeta, prof. Katedry Literatury Polskiej na paryskiej Sorbonie (1978- 83). Debiutował w 1949 r. na łamach prasy jako krytyk lit., zaabsorbowany pracą nauk. i tłumaczeniami, głównie lit. franc., dopiero później zainteresował się poezją. Jego zbiory Wyjście (1964), Gdzie indziej (1971), Rana (1974), Więcej nie można mieć (1979), Podróże darmowe (1991) spotkały się z dużym zainteresowaniem, aczkolwiek nie jest to poezja łatwa. Najważniejsze zbiory esejów i książki hist.-lit. T. to: O poezji Mieczysława Jastruna (1954), Twórczość Leśmiana (1964), Róże trzecie (1966), Płomień obdarzony rozumem (1978), Czytanie Norwida (1978), Polski Hamlet (1988). Głośny stał się jego tom rozmów z pisarzami o latach stalinowskich w Polsce Hańba domowa (1986), ma też swój wkład w badania nad sprawą katyńską, a prace temu poświęcone zebrał w tomie Powrót rozstrzelanej armii (1994).
- Trznadel Jacek, (ur. 1930)
- TRZNADEL, Jacek (ur. 1930)
- TRZNADLE, ( Emberiza )