(1844-48)
najbardziej osobisty utwór A. Fredry, rodzaj pamiętnika. Pomyślany jako pożegnanie z piórem, podsumowanie dorobku. Aktualizowany i poprawiany. Pierwodruk okrojony przez cenzurę austr.; pełne wyd. 1968. Są to wspomnienia z dzieciństwa i okresu służby wojskowej, w których gorzka refleksja (rozczarowanie do Napoleona) łączy się z humorem i autoironią. Swobodna, nieskrępowana chronologią narracja zbliża ten tekst do prozy L. Sterne'a. Jedno z najznakomitszych dzieł prozy romant. Sporna wartość dokumentalna.
- trzy, wtrącić swoje trzy...
- trzy po trzy, pleść trzy po trzy
- trzy//trzi, „ocena dostateczna”:...