(1912)
powieść S. Żeromskiego zawierająca historię odradzania się świadomości narod. w człowieku, który tragicznym splotem wydarzeń skazany został na wynarodowienie. Bohaterem utworu jest Piotr Rozłucki, syn powstańca z 1863 r. - Jana, którego niezwykłe losy opisał Żeromski w Echach leśnych. Z woli ojca miał być wychowany przez stryja w duchu tradycji patriotycznych, lata edukacji w petersburskim korpusie kadetów odegrały zupełnie odmienną rolę. Po przybyciu do rodzinnego kraju uświadamia sobie swoją polskość, odnajduje powstańczą mogiłę ojca, opuszcza armię carską, wybiera życie bojownika o narod. ideały, w tym celu rezygnuje z miłości do Tatiany i całej "urody życia". W zarysie zdarzeń i postaci wykorzystane zostały osobiste obserwacje poczynione przez pisarza w l. 1887-90, historia życia polit. zesłańca, pierwszego męża O. Rodkiewiczowej-Żeromskiej, głośny proces S. Brzozowskiego (w powieści były ksiądz Wolski) czy historia zesłańca B. Piłsudskiego (w utworze Bezmian). Powieść charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem walorów treści i formy, obok dobrej dramaturgii w obrazowaniu prześladowania narod. czy wątków romansowych są sceny nużące rezonerstwem lub rażące naiwnością rozumowania. Pomimo tych niedoskonałości U.ż. doczekała się dwukrotnej ekranizacji (1921 i 1930).
- seks apolliński, seks traktowany jako...
- MARIE CLAIRE, miesięcznik o charakterze...
- marinizm, nurt liryki europ. baroku,...