Józef (1896-1976)
powieściopisarz, poeta, tłumacz, krytyk; studiował filozofię i językoznawstwo we Lwowie i Wiedniu; w czasie I woj. świat. w Legionie Wsch., potem w armii austr.; 1919-20 w kręgu wpływu pol. ekspresjonizmu (grupa Zdrój), później związany ze Skamandrem; 1935 nagroda Pen Clubu za przekład Odysei Homera heksametrem; 1936 opublikował powieść Sól ziemi, pierwszą część cyklu O cierpliwym piechurze (rękopis 2. części nie ocalał) dającą obraz pierwszych miesięcy I woj. świat., widziany oczami ekspresjonisty; za powieść tę, przełożoną na 9 języków, otrzymał 1937 Złoty Wawrzyn Pol. Akad. Literatury; podczas II woj.świat. na uchodźstwie, po wojnie osiedlił się w USA (zmarł w Nowym Jorku). W twórczości poetyckiej sięgał do tradycji renesansowych i barokowych (Hymny); autor liryków o tematyce pacyfistycznej (Esencje), zbiorów esejów (Wojna, pokój i dusza poety, Mój Lwów, Orfeusz w piekle XX wieku); przekład eposu Gilgamesz, powieści J. Rotha, J. Herseya.
- WITTLIN, Jerzy (1925-89)
- WITTLIN, Tadeusz (1909-98)
- Wittlin Józef, (1896-1976)