(1907-84)
poeta, eseista, tłumacz. Studiował prawo na U. Wil. Współtwórca grupy Żagary, współred. jej pisma. W czasie okupacji uczestnik w konspiracyjnym życiu kult. (współredaktor "Kultury Jutra"). W 1947-48 attach kult. ambasady pol. w Paryżu. Kierownik lit. krakowskiego Teatru im. Słowackiego i Teatru Rapsodycznego. Przed wojną pisał wiersze katastroficzne (Ostrze mostu, 1933; Wyprawy, 1937; poemat Przyjście wroga, 1934). Awangardową poetykę wierszy z l. 30. zastąpił po wojnie formami klasycyzującymi (Wieczór w Wieliszewie, 1947; Męska pieśń, 1954). Próbował przywrócić literaturze pol. takie gat., jak poemat hist. (Bajka pienińska, 1961; poemat opisowy Pancerni, 1964) i dygresyjny (Królestwo ryb, 1967). W refleksyjnych wierszach zastanawiał się nad sytuacją człowieka we współcz. świecie. Pisał też utwory sceniczne (Olimp i ziemia, 1957; Święto Winkelrieda, 1946 - z J. Andrzejewskim), szkice podróżnicze (Tam, gdzie diabeł pisze listy, 1970). Tłumaczył lit. ros. (m.in. dramaty Lermontowa), gruzińską, franc.
- Zagórski Jerzy, (1907-1984)
- ZAGÓRSKI, Jerzy (1907-84)
- ZAGÓRSKI, Jan