(ok. 1562)
krótki alegor.-satyr. poemat, wyraz irenistycznej postawy J. Kochanowskiego. Narratorka-bohaterka: mitologiczna Zgoda przybywa (choć nieproszona) do Polski. Obserwacja egoistycznego społeczeństwa, niedbającego o dobro i bezpieczeństwo kraju, skłóconego na tle religijnym skłania ją do wypowiedzenia przestrogi. Gani obie strony sporu (duchowieństwo katol. i innowiercze), wzywa do naprawy obyczajów, zadbanie o dobro publiczne oraz do jedności i miłości. W zaniku cnót obywatelskich widzi zapowiedź klęski Rzeczypospolitej.