wiersz J. Tuwima z t. Treść gorejąca (1936, z podtytułem fantazja słowotwórcza) jest swoistą próbą badania dziejów ojczystego języka, szukania piękna zamkniętego w dźwięku słowa. Jak wielką radość sprawia codzienne odkrywanie nowych możliwości słowotwórczych języka, dowodzi wymowne zestawienie z wszystkimi urokami wiosennego przeżywania: "Jedni wiosną słuchają słowików, / Innym - panny majowa przynęta, / Dla mnie - dźwięczą słowicze dziewczęta / W młodych pąkach liściastych słowników". Zakończenie utworu ma formę oświadczenia tożsamości ojczyzny i wiersza, który w czasach nieprzyjaznej dla autora atmosfery polit. stawał się rodzajem schronienia: "Oto dom mój: cztery ściany wiersza / w mojej pięknej ojczyźnie-polszczyźnie". Na uwagę zasługuje mistrzostwo słowa poet., popisowe gry słowne, kunsztowne archaizmy, neologizmy, nawet wyrażenia gwarowe, co sygnalizuje już sam podtytuł.
- zieleń, zwarta ściana leśnej...
- ZIELEŃ, miejscowość w , powiat...
- SCHEELEGO ZIELEŃ, zieleń szwedzka