(1935)
powieść E. Zegadłowicza wyd. jako cz. 2 autobiograficznego cyklu Żywot Mikołaja Srebrempisanego. Akcja zdarzeń rozgrywających się w typowym galicyjskim miasteczku Wołkowice (pierwowzorem rodzinne Wadowice) odnosi się do lat dojrzewania bohatera cyklu - Mikołaja Srebrempisanego. Autor ośmieszył obyczajowość prowincjonalną, system szkolny, nie cofnął się przed akcentami antyklerykalnymi i odważną erotyką, co złożyło się na odebranie mu tytułu honorowego obywatela Wadowic. Glosą wyjaśniającą intencje pisarza miały być jego dramat Pokój dziecinny (1936) oraz wybór listów otrzymanych od czytelników tej powieści Piszemy listy (1937), nie zmieniły one jednak opinii skandalisty. Ekr. w reż. M. Marczewskiego 1979.