(techn.)
obiekt latający (statek, pocisk) napędzany silnikiem rakietowym; służy do przenoszenia ładunku użytecznego (głowica bojowa, statek kosmiczny, aparatura badawcza); w zależności od liczby stosowanych silników rozróżnia się r. jedno- lub wieloczłonowe (stopniowe); do napędu r. kosmicznych używa się silników o wielkiej sile ciągu, do rakiet bojowych, badawczych i sygnalizacyjnych - o odpowiednio mniejszej mocy; r. znano już ok. 970 w Chinach; 1650 Polak K. Siemienowicz wydał w Amsterdamie pracę o broni rakietowej; pionierskie badania i użycie rakiet w XIX w. wiąże się z nazwiskami Anglika W. Congreve'a i Polaka J. Bema; 1903 Rosjanin pochodzenia pol. K. Ciołkowski ogłosił teorię ruchu r. kosmicznych oraz podał zasady budowy i funkcjonowania rakiet wielostopniowych; pierwsze współczesne rakiety na paliwo ciekłe zbudowano w USA (1929) i ZSRR (1930); od 1936 istniała w Niemczech wytwórnia pocisków rakietowych, prowadząca od 1942 seryjną produkcję rakiet V-1 i V-2; jednocześnie Rosjanie wprowadzili na szeroką skalę artylerię rakietową ().