metoda lecznicza opracowana w pocz. XIX w. przez S. Hahnemanna, nie uznawana przez naukę; opiera się na założeniu, że czynnik chorobotwórczy może stanowić w małej dawce środek leczniczy ("similia similibus curantur" - podobne leczy się podobnym); w h. stosuje się też leki silnie rozcieńczone, co ułatwia wchłanianie ich przez organizm; metoda popularna w XIX wieku; w połowie lat 70. XX w. ponownie zyskała na popularności, powstało wiele aptek sprzedających leki homeopatyczne, a także instytutów i towarzystw propagujących leczenie h. jako metodą zgodną z naturą; VIII 2005 prestiżowy tygodnik „Lancet” poinformował – na podstawie badań szwajcarskich i brytyjskich naukowców przeprowadzonych w 220 programach dotyczących rozmaitych dziedzin medycyny (m.in. anestezjologii, ginekologii, chirurgii, neurologii, chorób układu oddechowego) – że jest całkowicie nieskuteczna (równa zastosowaniu placebo), stąd leczenie nie może być pokrywane z ubezpieczenia.
HOMEOPATIA
Dzieje medycyny
OGÓRECZNIK LEKARSKI, HAHNEMANN