metoda leczenia chorób zakaźnych surowicami odpornościowymi zawierającymi odpowiednie dla danej choroby przeciwciała; po raz pierwszy zastosowana 1890 przez E. Behringa, który podał surowicę przeciwbłoniczą; obecnie s. stosuje się m.in. w leczeniu tężca, zgorzeli gazowej, w zatruciu jadem kiełbasianym.
- BABES Victor, (1854-1926)
- RICHET, Charles Robert (1850-1935)...