zapłodnienie in vitro
metoda umożliwiająca posiadanie własnego potomstwa parom, które nie są w stanie mieć potomstwa sposobem w pełni naturalnym; polega na doprowadzeniu poza organizmem matki (w probówce czyli in vitro) do połączenia komórki jajowej z plemnikiem, a otrzymany zarodek jest następnie wszczepiany do macicy matki; opracowana w latach 70. XX w. przez Brytyjczyków Roberta Edwardsa (biolog, 2010 otrzymał za nią Nagrodę Nobla z fizjologii i medycyny) i Patricka Steptoe (lekarz, zmarł przed przyznaniem nagrody, której byłby pewnie współlaureatem); pierwsze dziecko urodzone dzięki tej metodzie to Brytyjka Louise Brown (ur. 1978), do 2010 na całym świecie urodziło się ok. 4 mln "dzieci z próbówki"; zapłodnienie pozaustrojowe umożliwia też posiadanie własnego biologicznego potomstwa matkom niezdolnym do donoszenia ciąży (zarodek wszczepia się matce zastępczej) oraz do różne kombinacje w sytuacji, gdy jedno z przyszłych rodziców jest trwale bezpłodne (wówczas albo komórka jajowa, albo plemnik pochodzą od anonimowego dawcy); metoda wzbudza silne zastrzeżenia etyczne, najbardziej wśród duchownych katolickich, gdyż w jej trakcie powstaje więcej zarodków niż można ich wszczepić oraz dochodzi do selekcji zarodków.
- ZAPŁODNIENIE POZAUSTROJOWE, "dziecko z próbówki"...
- EDWARDS, Robert Geoffrey (ur.(...)