choroba dekompresyjna
choroba występująca u osób przebywających przez dłuższy czas na dużych głębokościach (gł. nurków) lub u osób przebywających w warunkach zwiększonego ciśnienia, powstaje przy ich nagłym przejściu do ciśnienia normalnego. Dochodzi wówczas do uwalniania się we krwi pęcherzyków gazu (gł. azotu), tworzących mikrozatory w naczyniach krwionośnych włosowatych. Objawy zależą od nasilenia i umiejscowienia zatorów; zapobieganie ch.k. polega na zapewnieniu zagrożonym chorobą osobom stopniowego, powolnego powrotu do normalnych warunków ciśnienia; leczenie gł. w specjalnych komorach barycznych o zmiennym, regulowanym ciśnieniu, stopniowo zmniejszanym.
DEKOMPRESJA, CHOROBA DEKOMPRESYJNA, DEKOMPRESYJNA CHOROBA